Κατηγορία: Άρθρα
Άρθρο του Προϊσταμένου του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Απόστολου Σπαθή και της Ψυχολόγου Φωτεινής Καλτσά
Ο φόβος της συναισθηματικής δέσμευσης
30/05/2023
Δημήτρης Παδιός
(Άρθρο του Προϊσταμένου του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Τρικάλων Απόστολου Σπαθή και της Ψυχολόγου Φωτεινής Καλτσά)
Μήπως είστε από εκείνα τα άτομα που φοβούνται την δέσμευση και μόνο στη ιδέα να έρθετε κοντά με κάποιον, ή ακόμα και να νιώσετε εξάρτηση από εκείνον/η σας κόβεται ή ανάσα.
Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε και ίσως να δώσουμε έναν ορισμό για το τι είναι ο φόβος της δέσμευσης. Είναι ο φόβος, ο οποίος εμποδίζει το άτομο να προχωρήσει να μπει στην διαδικασία μίας μακροχρόνιας σχέσης, ή ο φόβος να κάνει το επόμενο βήμα περνώντας στο στάδιο του γάμου.
Τί κρύβεται όμως πίσω από τον φόβο για την σύναψη στενής σχέσης; Ποια είναι τα αίτια;
Ο βασικός λόγος μπορεί να συνοψιστεί σε μία φράση «ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ».
Ο φόβος της αλλαγής, για το τί μπορεί να συνεπάγεται αυτή η αλλαγή, η ανασφάλεια για το τί μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Η σκέψη της αλλαγής από μόνη της φοβίζει.
Ενδέχεται να κρύβεται ο φόβος της απόρριψης, το άτομο φοβάται ότι θα χάσει το έτερον ήμισυ, επίσης ο φόβος ότι μέσα στην σχέση κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά του, καθώς εμπλέκεται συγχρόνως και η ταυτότητα του άλλου ατόμου.
Συναισθηματική εμπλοκή σημαίνει ότι τα άτομα μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα, νιώθουν ασφάλεια για τον εαυτό τους για την σχέση τους, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει αμοιβαία εκδήλωση αγάπης και πάθους. Όταν το άτομο αντιμετωπίζει το συναισθηματικό δέσιμο ως κάτι αρνητικό ή αγχωτικό συνήθως καταφεύγει στην αποφυγή ως τρόπο διαχείρισης ή αντιμετώπισης του άγχους που νιώθει.
Ο λόγος για τον οποίο αυτό συμβαίνει έχει να κάνει με την επιλογή μη κατάλληλων ατόμων τους οποίους με την πρώτη ευκαιρία θα τους απορρίψει, ή θα προτιμήσει να φύγει ο ίδιος/α μόλις αντιληφθεί ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο η από τα όρια που έχει θέσει.
Ο στόχος των ατόμων που πάσχουν από τον φόβο της δέσμευσης, είναι να μην εμπλακούν συναισθηματικά σε καταστάσεις, πρόσωπα για να μην βιώσουν το άγχος του αποχωρισμού, ή να αισθανθούν ότι είναι δέσμιοι των άλλων.
Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν για να θρέψουν τον φόβο τους είναι η ιδέα το να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο το υπόλοιπο της ζωή σου, ο φόβος ότι θα χάσω τον προσωπικό μου χώρο τα δικά μου πράγματα, το γεγονός ότι έχω ακόμα πολλά να κάνω σχέδια για την ζωή και η δέσμευση θα με κρατήσει πίσω στους στόχους μου και στα όνειρά μου, άσχημες σχέσεις του παρελθόντος, ακόμα και η απουσία σεξουαλικής ποικιλίας το γεγονός ότι μέσα στην σχέση το σεξ μπορεί να γίνει μονότονο και προβλέψιμο.
Ο φόβος της συναισθηματικής δέσμευσης, γνωστός και ως άγχος προσκόλλησης, είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα πρότυπο συμπεριφοράς και σκέψεων που χαρακτηρίζονται από έναν βαθιά ριζωμένο φόβο για τη δημιουργία στενών, στενών σχέσεων με άλλους. Τα άτομα που βιώνουν άγχος προσκόλλησης συχνά δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους, μπορεί να αποφεύγουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και μπορεί να αισθάνονται συγκλονισμένοι ή άβολα σε συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις.
Το άγχος προσκόλλησης πιστεύεται ότι σχετίζεται με το στυλ προσκόλλησης ενός ατόμου, το οποίο διαμορφώνεται στην πρώιμη παιδική ηλικία και μπορεί να έχει διαρκή αποτελέσματα σε όλη τη ζωή του. Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης, τα παιδιά που λαμβάνουν συνεπή και ανταποκρινόμενη φροντίδα από τους φροντιστές τους αναπτύσσουν ένα ασφαλές στυλ προσκόλλησης, το οποίο τους δίνει τη δυνατότητα να σχηματίσουν υγιείς σχέσεις αργότερα στη ζωή τους. Ωστόσο, τα παιδιά που βιώνουν ασυνεπή ή παραμελημένη φροντίδα από τους φροντιστές τους μπορεί να αναπτύξουν ανασφαλή στυλ προσκόλλησης, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε δυσκολίες στη δημιουργία στενών σχέσεων.
Τα άτομα με άγχος προσκόλλησης συχνά βιώνουν μια αίσθηση βαθιάς ανασφάλειας στις σχέσεις τους, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, μπορεί να αναζητούν διαρκώς επιβεβαίωση από τους συντρόφους ή τους φίλους τους ή μπορεί να αποφεύγουν εντελώς την εγγύτητα για να προστατευτούν από πιθανό συναισθηματικό πόνο. Μπορεί επίσης να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ή μπορεί να αισθάνονται άβολα με εκδηλώσεις στοργής από άλλους.
Ενώ το άγχος προσκόλλησης μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις ενός ατόμου, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι είναι μια θεραπεύσιμη κατάσταση. Η θεραπεία και η συμβουλευτική μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να αναπτύξουν ένα πιο ασφαλές στυλ προσκόλλησης, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένες σχέσεις και μεγαλύτερη αίσθηση ευεξίας.
Εκτός από τη θεραπεία, υπάρχει μια σειρά από στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα άτομα με άγχος προσκόλλησης για να διαχειριστούν τα συμπτώματά τους. Για παράδειγμα, τεχνικές ενσυνειδητότητας όπως η βαθιά αναπνοή και ο διαλογισμός μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του άγχους και στη βελτίωση της συναισθηματικής ρύθμισης. Η αναζήτηση κοινωνικής υποστήριξης από έμπιστους φίλους ή μέλη της οικογένειας μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη στη διαχείριση του άγχους προσκόλλησης.
Είναι σημαντικό για τα άτομα που βιώνουν άγχος προσκόλλησης να αναγνωρίσουν ότι οι φόβοι και τα άγχη τους είναι έγκυρα και κατανοητά. Μπορεί να είναι δύσκολο να εμπιστευτείς τους άλλους και να δημιουργήσεις στενές σχέσεις όταν κάποιος έχει βιώσει παρελθόν τραύμα ή παραμέληση. Ωστόσο, με τη σωστή υποστήριξη και τους πόρους, είναι δυνατό να αναπτύξετε υγιείς, ικανοποιητικές σχέσεις και να ζήσετε μια ικανοποιητική ζωή.
Αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία πρέπει να καταλάβετε ότι δεν είστε μόνοι στην σχέση, δεν μπορείτε να έχετε όλες τις απαντήσεις, μην κλείνεστε στο καβούκι σας. Η ζωή προχωρά και εξελίσσεται και μαζί με αυτήν οφείλετε και εσείς να προχωρήσετε. Μην φοβάστε να μιλήσετε ναι να εξηγήσετε στον άλλον τους φόβους σας, μπορεί να σας είναι δύσκολο και άβολο στην αρχή, αλλά όμως μπορείτε να βρείτε κατανόηση και βοήθεια στον/στην σύντροφό σας. Οι σχέσεις θέλουν δουλειά!
Συμπερασματικά, ο φόβος της συναισθηματικής δέσμευσης, ή το άγχος προσκόλλησης, είναι μια κατάσταση που μπορεί να έχει βαθύ αντίκτυπο στις σχέσεις και την αίσθηση ευημερίας ενός ατόμου. Αν και μπορεί να είναι δύσκολο να ξεπεραστεί, η θεραπεία και η συμβουλευτική μπορεί να είναι αποτελεσματικές για να βοηθήσουν τα άτομα να αναπτύξουν ένα πιο ασφαλές στυλ προσκόλλησης και να διαχειριστούν τα συμπτώματά τους. Αναγνωρίζοντας τους φόβους τους και λαμβάνοντας μέτρα για την αντιμετώπισή τους, τα άτομα με άγχος προσκόλλησης μπορούν να δημιουργήσουν υγιείς, ικανοποιητικές σχέσεις και να ζήσουν μια πιο ουσιαστική ζωή.
Επιλογή Σχολικών Συμβούλων Ειδικής Αγωγής χωρίς εμπειρία σε Δομές Ειδικής Αγωγής
Οι Σύμβουλοι αυτοί καλούνται να αξιολογήσουν εκπαιδευτικούς που εργάζονται χρόνια σε δομές και φορείς εκπαίδευσης Ειδικής Αγωγής
Δημοσίευση: 25/05/2023
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS
Άρθρο του Απόστολου Σπαθή, Προϊσταμένου του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Τρικάλων
Πρόσφατα στον χώρο της εκπαίδευσης έγιναν κρίσεις για την επιλογή σχολικών συμβούλων ειδικής αγωγής. Όμως κάποιοι Σύμβουλοι επιλέχθηκαν από το αρμόδιο Συμβούλιο Επιλογής χωρίς να έχουν ούτε μια ώρα προϋπηρεσία σε δομές ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δυσλειτουργίες και ερωτηματικά ως προς την αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων τους. Το χειρότερο είναι ότι οι Σύμβουλοι αυτοί καλούνται να αξιολογήσουν εκπαιδευτικούς που εργάζονται χρόνια σε δομές και φορείς εκπαίδευσης Ειδικής Αγωγής. Κι όλα αυτά, όταν στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες του κόσμου δίνουν τεράστια σημασία, όταν πρόκειται για κατάληψη θέσης ευθύνης, στην προϋπηρεσία σε αντίστοιχες δομές και θέσεις.
Ο ρόλος του Συμβούλου Ειδικής Αγωγής είναι κρίσιμος για τη διασφάλιση της ευημερίας, της επιτυχίας και της προόδου των μαθητών με ειδικές ανάγκες σε γνωστικό, νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Οι Σύμβουλοι διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην υποστήριξη των μαθητών με αναπηρίες, στην παροχή καθοδήγησης σε γονείς και εκπαιδευτικούς, στην ένταξη των μαθητών και στη διευκόλυνση εφαρμογής αποτελεσματικών εξατομικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Κάθε διαδικασία επιλογής σχολικών συμβούλων ειδικής αγωγής θα πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη προηγούμενη εμπειρία σε παρόμοιες δομές ειδικής αγωγής. Να υπάρχει δηλαδή συναφή εμπειρία.
Να γιατί:
Κατανόηση των αναγκών των μαθητών: Η υποστήριξη μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα αναπηριών και ατομικών αναγκών. Η προηγούμενη εμπειρία σε αυτά τα περιβάλλοντα παρέχει στους συμβούλους πολύτιμες γνώσεις σχετικά με διάφορες αναπηρίες, μαθησιακές προκλήσεις και στρατηγικές για την αντιμετώπιση διαφορετικών αναγκών. Αυτή η εμπειρία από πρώτο χέρι τους επιτρέπει να κατανοήσουν καλύτερα τις μοναδικές απαιτήσεις των μαθητών με ειδικές ανάγκες και να προσαρμόσουν ανάλογα την υποστήριξη και την καθοδήγησή τους.
Γνώση Νομικού και Ηθικού Πλαισίου: Η ειδική αγωγή λειτουργεί μέσα σε ένα συγκεκριμένο νομικό και ηθικό πλαίσιο που έχει σχεδιαστεί για την προστασία των δικαιωμάτων και τη διασφάλιση της κατάλληλης εκπαίδευσης των μαθητών με αναπηρία. Οι σύμβουλοι πρέπει να γνωρίζουν καλά αυτούς τους κανονισμούς και τις κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει να ακολουθήσουν έτσι ώστε να παρέχουν ακριβή και συμμορφούμενη καθοδήγηση σε μαθητές, γονείς και διδακτικό προσωπικό.
Εξοικείωση με τα εξατομικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα: Τα εξατομικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα είναι απαραίτητα γιατί περιέχουν συγκεκριμένους στόχους, διαδικασίες και προϋποθέσεις υποστήριξης για μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Οι Σύμβουλοι Ειδικής Αγωγής είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη, την εφαρμογή και την παρακολούθηση αυτών των προγραμμάτων. Η προηγούμενη εμπειρία σε δομές ειδικής εκπαίδευσης βοηθά τους συμβούλους να γίνουν ικανοί στη δημιουργία αποτελεσματικών εξατομικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων που ευθυγραμμίζονται με τις ξεχωριστές ανάγκες των μαθητών, διασφαλίζοντας παράλληλα τη συμμόρφωση με τις νομικές απαιτήσεις.
Συνεργασία με φορείς και ειδικούς: Η ειδική εκπαίδευση απαιτεί συνεργασία μεταξύ διαφόρων επιστημονικών ειδικοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών, των διοικητικών υπαλλήλων, των γονέων, του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ΕΕΠ) και των εξωτερικών επαγγελματιών. Οι σύμβουλοι πρέπει να συνεργάζονται αποτελεσματικά με αυτές τις διεπιστημονικές ομάδες για να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν κατάλληλες παρεμβάσεις και στρατηγικές υποστήριξης. Η προηγούμενη εμπειρία σε χώρους ειδικής εκπαίδευσης επιτρέπει στους συμβούλους να αναπτύξουν ισχυρές δεξιότητες συνεργασίας, να κατανοήσουν τη δυναμική της ομάδας και να πλοηγηθούν στην πολυπλοκότητα του συντονισμού των προσπαθειών για την αποτελεσματική υποστήριξη των μαθητών.
Συναισθηματική Υποστήριξη: Οι μαθητές με αναπηρίες συχνά αντιμετωπίζουν μοναδικές ψυχοσυναισθηματικές και κοινωνικές προκλήσεις. Οι Σύμβουλοι Ειδικής Αγωγής διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην παροχή συναισθηματικής υποστήριξης, βοηθώντας τους μαθητές να αναπτύξουν μηχανισμούς αντιμετώπισης. Η προηγούμενη εμπειρία στην ειδική αγωγή εξοπλίζει τους συμβούλους με τις απαραίτητες δεξιότητες και ενσυναίσθηση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της συναισθηματικής ευημερίας των μαθητών με ειδικές ανάγκες.
Ενώ οι γενικές συμβουλευτικές δεξιότητες είναι απαραίτητες για κάθε σχολικό σύμβουλο, η εξειδικευμένη φύση της ειδικής αγωγής απαιτεί πρόσθετη γνώση και εμπειρία. Έχοντας προηγούμενη εμπειρία σε χώρους ειδικής εκπαίδευσης, οι σύμβουλοι μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα την πολυπλοκότητα της υποστήριξης μαθητών με αναπηρίες, να εξοικειωθούν με τα νομικά και ηθικά ζητήματα, να συνεργαστούν αποτελεσματικά με διάφορους ενδιαφερόμενους και να παρέχουν ολοκληρωμένη υποστήριξη για να εξασφαλίσουν την επιτυχία των μαθητών.
Το ισχύον Νομικό πλαίσιο δεν το έκανε, αλλά το Συμβούλιο Επιλογής Σχολικών Συμβούλων έπρεπε να δώσει προτεραιότητα στην επιλογή Συμβούλων Ειδικής Αγωγής που διέθεταν συναφή εμπειρία. Αυτό διασφαλίζει ότι οι μαθητές με ειδικές ανάγκες λαμβάνουν την εξειδικευμένη υποστήριξη που χρειάζονται οδηγώντας τους σε βελτιωμένα μαθησιακά αποτελέσματα αλλά και σε ένα προσιτό και φιλικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, χωρίς αποκλεισμούς.
Άρθρο του Προϊσταμένου του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. για την κατάληψη θέσης ευθύνης… με πολιτική παρέμβαση
Της Φωτεινής Καλτσά
Ψυχολόγος στην υπηρεσία ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ Τρικάλων.
Τι είναι συγκέντρωση και με ποιο τρόπο μπορούν να ενισχύσουν οι γονείς την συγκέντρωση και το ταλέντο των παιδιών τους?
Η ικανότητα του παιδιού να συγκεντρωθεί σε συγκεκριμένες εργασίες ή στη σχολική ύλη αποτελεί έναν από τους βασικότερους πυλώνες της σχολικής επιτυχίας. Συγκέντρωση, κίνητρο και μνήμη, αυτές οι τρεις ικανότητες μαζί, είναι καθοριστικές προκειμένου να καταφέρουν να τελειώσουν το σχολείο τα παιδιά με αποδοτικότητα, επιτυχία και ευχαρίστηση.
Γιατί είναι τόσο σημαντική η συγκέντρωση?
Συνήθως τα παιδιά που παρενοχλούν κατά την διάρκεια του μαθήματος, το κάνουν διότι δυσκολεύονται να κάνουν κάτι που δεν τα ενθουσιάζει, δεν προκαλεί τις αισθήσεις τους η δεν τους υπόσχεται άμεση ικανοποίηση. Η συγκέντρωση έχει να κάνει με βασικές αρχές, με τη ζωή και την ποικιλία της, την αυτό-αντίληψη σ’ έναν κόσμο ο οποίος είναι γεμάτος με εξωτερικά ερεθίσματα, με την προσπάθεια, και την αφοσίωση. Το να συγκεντρωθεί κανείς γίνεται ακόμα πιο δύσκολο στην σύγχρονη κοινωνία, όπου όλα φαίνονται να λειτουργούν ενάντια στην ικανότητα συγκέντρωσης. Το πιο σημαντικό βήμα προς το σκοπό αυτό είναι να μάθουμε να μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας, χωρίς να διαβάζουμε, να καπνίζουμε, να πίνουμε. Μόνο όποιος μπορεί να επιδείξει αυτοπειθαρχία, υπομονή και συγκέντρωση, αναπτύσσει την ικανότητα να αγαπά και να αφοσιώνεται. Όλα αυτά είναι αρχές που πρέπει να μάθουν τα παιδιά πρώτα από εσάς τους γονείς.
Η συγκέντρωση είναι μια κουραστική υπόθεση, ιδιαίτερα αν μια συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Μέσα στον εγκέφαλο η προσοχή πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα συγκεκριμένο πράγμα, ενώ ένα πλήθος από εικόνες, μνήμες, συναισθήματα παραμένει στο ημίφως. Για να κατανοήσουμε την συγκέντρωση θα πρέπει να δούμε πιο προσεκτικά πως λειτουργεί ο εγκέφαλος.
Τα διάφορα στοιχεία της συγκέντρωσης είναι κατανεμημένα στα δύο ημισφαίρια, το δεξιό φροντίζει για τη διατήρηση της προσοχής και για τη σωστή αντίδραση του εγκεφάλου σε οπτικά ερεθίσματα σε ολόκληρο το οπτικό πεδίο, ενώ το αριστερό είναι υπεύθυνο για τις έντονες αλλαγές των στοιχείων της συγκέντρωσης και περιορίζεται στην δεξιά πλευρά του εξωτερικού κόσμου, ανεξάρτητα αν πρόκειται για ακοή, όραση, αφή.
Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αδυναμία συγκέντρωσης?
Σε πολλά παιδιά εμφανίζεται ήδη κατά την προσχολική ηλικία. Δυσκολεύονται να απασχοληθούν με κάτι μόνα τους, αφήνουν στη μέση το παιχνίδι και αρχίζουν κάτι καινούριο και μετά βάζουν τα κλάματα επειδή αντιλαμβάνονται και τα ίδια πως δεν καταφέρνουν να αποτελειώσουν τίποτα.
Η αδυναμία συγκέντρωσης, εμφανίζεται με δύο μορφές, από τη μία είναι ο «ενεργητικός – παθητικός» τύπος ο οποίος θέλει να τα κάνει όλα γρήγορα, έχει λίγη υπομονή και εργάζεται επιπόλαια. Στο μάθημα είναι ο τύπος του μαθητή που αφαιρείται εύκολα και ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που συμβαίνει στην τάξη. Είναι εκείνα τα παιδιά που δεν θέλουν να αναλαμβάνουν καμία δέσμευση, ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους και θυμώνουν πολύ γρήγορα όταν δεν γίνεται αυτό που θέλουν ή όταν αποτυγχάνουν.
Από την άλλη έχουμε τον «παθητικό – ονειροπόλο», είναι ο τύπος που είναι χαμένος στις σκέψεις του, όταν δυσκολεύεται με μία εργασία μπορεί να αλλάξει σελίδα και να αρχίζει να ζωγραφίζει. Συνήθως αυτά τα παιδιά δεν έχουν καμία αίσθηση του χρόνου και αργοπορούν συνεχώς. Χαρακτηριστικό τους είναι να θέλουν τα πάντα την ίδια στιγμή και δεν μπορούν να πάρουν μία απόφαση, για αυτό και δεν τους φτάνει ο χρόνος να τελειώσουν τις σχολικές τους εργασίες είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι πριν πάνε για ύπνο.
Τι είναι σημαντικό για την καλή συγκέντρωση.
Ως γονείς μπορείτε να συνεισφέρετε ώστε το παιδί σας να αποκτήσει τις βάσεις για γρήγορη σκέψη και καλύτερη προσοχή. Οφείλεται να ασχολείστε με τα παιδιά, διότι μόνο μέσα στην οικογένεια τα παιδιά μαθαίνουν να συγκεντρώνονται για μεγαλύτερα διαστήματα όπως για παράδειγμα την ώρα του γεύματος, όταν τους διαβάζετε κάποιο βιβλίο, ή στα επιτραπέζια παιχνίδια. Τα παιδιά μαθαίνουν τις σημαντικότερες δεξιότητες στο σπίτι και όχι στο σχολείο, δυστυχώς όμως πολλές κοινωνικές δεξιότητες εξασκούνται όλο και λιγότερο διότι οι γονείς είτε δεν προλαβαίνουν λόγω υποχρεώσεων, είτε γιατί αισθάνονται κουρασμένοι με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να βρίσκουν τα πρότυπα τους μέσα από τα ΜΜΕ. Φυσικά δεν υπάρχει γονιός που να μην έχει παραδεχτεί ότι παρά τις προθέσεις του πολλές φορές δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του, σε θέματα που αφορούν την ανατροφή των παιδιών. Η ανατροφή σε ήρεμη οικογενειακή ατμόσφαιρα ενισχύει την καλύτερη συγκέντρωση του παιδιού, προσπαθήστε να μην πιέζετε τα παιδιά να κάνουν οτιδήποτε τα φοβίζει, δώστε τους να καταλάβουν πως δεν υπάρχει λόγος να νιώθουν άγχος αν αποτύχουν σε κάτι διότι εσείς ως γονείς αγαπάτε και δέχεστε τα παιδιά σας με όλα τα λάθη τους αλλά και με τα δυνατά τους σημεία. Επίσης η οικογενειακή θαλπωρή, δηλαδή όσο πιο σταθερό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο το παιδί ζει τόσο πιο ασφαλές θα νιώθει, επομένως η τάξη και οι καθημερινές τελετουργίες αποτελούν σημαντικές προϋποθέσεις για καλύτερη συγκέντρωση.
Ο επαρκής ύπνος. Φροντίστε τα παιδιά σας να κοιμούνται αρκετές ώρες. Προσπαθήστε να ορίσετε μία σταθερή ώρα που θα πέφτει το παιδί σας για ύπνο, σίγουρα ο ύπνος δεν έρχεται κατά παραγγελία, ακριβώς για αυτό πρέπει να βρείτε τον βιορυθμό του παιδιού απομακρύνοντας όλους τους πιθανούς παράγοντες ενόχλησης. Βασικό να μην υπάρχει τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο. Βάζει το παιδί σε πειρασμό να παρακολουθεί συνεχώς και συγχρόνως ως πηγή ηλεκτρομαγνητικού πεδίου αποτελεί ήδη παράγοντα ενόχλησης. Μία ώρα νωρίτερα πριν πάει για ύπνο το παιδί δεν θα πρέπει να βλέπει τηλεόραση, να παίζει στον υπολογιστή, ή γενικά να κάνει κάποια εργασία. Όταν το παιδί ξεκουράζεται σωστά, μπορεί να συγκεντρωθεί πολύ καλύτερα μιας και ο εγκέφαλος βρίσκεται σε πλήρη διαύγεια.
Το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο τα παιδιά μπορούν να εργαστούν με συγκέντρωση εξαρτάται από την ηλικία, για παράδειγμα τα παιδιά στην ηλικία των 6 μπορούν να συγκεντρωθούν μόνο για 15 λεπτά, μετά πρέπει να κάνουν 5 λεπτά διάλειμμα, στη ηλικία των 9 τα παιδιά τα καταφέρνουν για 20 λεπτά, ενώ στην ηλικία των 12 μπορούν να μείνουν συγκεντρωμένα για 30 λεπτά. Είναι σημαντικά τα ενδιάμεσα διαλείμματα διότι περιορίζουν την κούραση κατά την καθημερινή μελέτη. Ακόμα και ο πιο άγρυπνος εγκέφαλος δεν μπορεί να παραμείνει σε εγρήγορση περισσότερο από τρεις ώρες.
Οι σχολικές εργασίες για το σπίτι.
Καθημερινή μάχη δίνουν γονείς και παιδιά για την επιλογή της κατάλληλης ώρας που θα πρέπει να γίνονται οι σχολικές εργασίες. Θα πρέπει να ορίσετε σταθερές ώρες. Η καλύτερη ώρα είναι αμέσως μετά το μεσημεριανό, με άδειο στομάχι δεν μαθαίνει κανένας διότι υπερισχύει το αίσθημα της πείνας, αλλά και το βαρύ φαγητό λειτουργεί ανασταλτικά στην πνευματική εργασία, καθώς το σώμα στέλνει ένα μέρος της ροής του αίματος στο στομάχι και το έντερο με αποτέλεσμα να πέφτει η πίεση.
Είναι σημαντικό να παρακολουθείτε τον χρόνο που χρειάζεται καθημερινώς για τις σχολικές του εργασίες. Στα παιδιά της πρώτης και δευτέρας δημοτικού, ο χρόνος δεν πρέπει να ξεπερνά τα 30 λεπτά, της τρίτης και τετάρτης τα 60 λεπτά και οι μεγαλύτερες τάξεις τα 90 λεπτά. Στα παιδιά του γυμνασίου τα 120 λεπτά. Ελέγξτε τις εργασίες του όταν τελειώσει, μην του δείχνετε όμως αμέσως τα λάθη του, αλλά αφήστε να τα ψάξει μόνο του. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να κρίνουν την ποιότητα της εργασίας τους, γιατί το ουσιαστικό δεν είναι η τελειωμένη εργασία που θα παρουσιάσει στο σχολείο, αλλά το πώς λειτουργεί το μυαλό του την ώρα που εκτελεί την εργασία.
Μην ξεχνάτε τα διαλείμματα, ειδικά όταν έχουν να αντιμετωπίσουν πολύπλοκες εργασίες, δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα 20 με 40 λεπτά ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και με τον βαθμό δυσκολίας της εργασίας.